Z dziejów Kazimierza
IX-X w. – na terenie dzisiejszego Kazimierza powstają liczne osady, z których największa skupiona jest wokół romańskiej rotundy na Skałce.
1079 r, – na Skałce zostaje zamordowany św. Stanisław, późniejszy patron Polski.
II poł. XIII w. – na terenie wsi Bawół, w okolicy dzisiejszej ul. Szerokiej, zbudowany zostaje kościół św. Wawrzyńca (zburzony po 1785 r.).
przed 1313 r. – w południowej części przyszłego miasta (u wylotu dzisiejszej ul. Skawińskiej) powstaje kościół pw. św. Jakuba, wokół którego skupia się niewielka osada (zburzony w 1787 r.).
27 lutego 1335 r. – król Kazimierz Wielki lokuje miasto Kazimierz.
przed 1341 r. – początek budowy kościoła Bożego Ciała.
przed 1366 – początek budowy uniwersytetu w okolicy kościoła św. Wawrzyńca; prace przerwano z powodu śmierci fundatora
XIV w. – przy parafii Bożego Ciała powstaje szkoła, w której uczą mistrzowie Akademii Krakowskiej.
1405 r. – kościół Bożego Ciała zostaje oddany Kanonikom Regularnym Laterańskim.
1414 r. – na miejscu najstarszego, drewnianego, zbudowany zostaje nowy ratusz, później wielokrotnie przebudowywany.
1419 r. – Władysław Jagiełło włącza do Kazimierza Stradom, położony między Wawelem a murami miasta.
1471 r. – umiera Izajasz Boner, Augustianin, drugi – obok bł. Stanisława Kazimierczyka – żyjący na Kazimierzu kandydat na ołtarze „szczęśliwego wieku Krakowa”.
1489 r. – umiera św. Stanisław Kazimierczyk.
XV w. – parafia św. Wawrzyńca zostaje wcielona do kościoła Bożego Ciała.
1495 r. – Jan Olbracht poleca krakowskim Żydom przenieść się na Kazimierz, tworząc tam tzw. miasto żydowskie, skupione w północno-wschodniej części grodu.
XVI w. – rozkwit miasta, liczącego około 5 tys. mieszkańców, mającego swoją radę, ratusz, rozmaite cechy i bractwa.
Lata 1655-57 – Kazimierz zajmują Szwedzi; miasto ponosi ogromne straty.
1688 r. – przybycie Trynitarzy, którzy do r. 1758 wznoszą kościół (obecnie Bonifratrów)
1800 r. – Kazimierz zostaje włączony do Krakowa.
1822 r. – zburzenie murów oddzielających miasto żydowskie od reszty Kazimierza.
Lata 1877-80 – zasypane zostaje stare koryto Wisły, w jego miejscu powstaje ul. Dietla – Planty Dietlowskie.
1939-45 r. – hitlerowcy mordują niemal całą społeczność żydowską Kazimierza.
1978 r. – zabytki Kazimierza wpisane zostały na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
8 czerwca 1979 r. – na Skałce odbywa się spotkanie przedstawicieli nauki oraz młodzieży z papieżem Janem Pawłem II.
2004 r. i 2005 r. – do godności bazyliki mniejszej zostają podniesione: kościół św. Michała Archanioła i św. Stanisława na Skałce oraz kościół Bożego Ciała.
2007 r. – koronacja cudownego wizerunku Matki Bożej z Jabłuszkiem w kościele pw. Bożego Ciała.
2010 r. – Kanonizacja Św. Stanisława Kazimierczyka w Rzymie.
Lata 2011-2014 – Gruntowną renowacja Ołtarza Głównego.
Grudzień 2016 r. – Renowacja ołtarza bocznego w Prezbiterium; Ołtarza Matki Bożej Bolesnej.
Kanonicy, hojnie uposażani przez władców, czerpali dochody z rozmaitych wsi podkrakowskich, m.in. z Niegowici — gdzie później na parafię skierowany został, jako wikary, młodziutki Karol Wojtyła. Warto też wspomnieć, że dzisiejsza ul. Wenecja w Krakowie powstała dzięki kanonikowi Marcinowi Kłoczyńskiemu, który na początku XVII w. wzniósł w tamtej okolicy kilka domów. Budynki te, jako że znajdowały się nad płynącą tam wówczas Rudawą, określił mianem Wenecja.
Kard. Karol Wojtyła, podczas wizytacji w kościele Bożego Ciała, w te słowa zwracał się do osób samotnych: Życie ludzkie nawet w samotności — gdy się je wypełni Bogiem, nie jest puste: jest pełne, może być bardzo pełne. O tym, co mówię tutaj, niektóre z was i niektórzy z was doskonale wiedzą z własnego doświadczenia. (…) Nigdy nie jest tak, ażeby człowiek nie był potrzebny, zawsze jest potrzebny.